Het thema samenwerken is actueel en geregeld krijg ik leuke ideeën voorgeschoteld. In de praktijk blijkt het de meeste zorgverleners niet te lukken om een goede samenwerking op gang te brengen. Ik verbaas me steeds weer over de achterdochtige houding die bij zorgverleners aanwezig is als het gaat om samenwerken. Je zou verwachten dat zorgverleners (de groene types) die altijd voor iedereen klaar staan, juist met elkaar willen samenwerken, maar niets is minder waar. Achterdocht, angst, broodnijd, ego’s, onzekerheid en ‘persoonlijke issues’ spelen een rol. In plaats van te focussen op kansen en mogelijkheden, richten we ons vooral op de andere ‘persoon’: raar mens, gek haar, ze lacht zo dom, etc. Dit zijn tekenen van grote onzekerheid en het zegt meer over de persoon die zo denkt dan over degene die zou willen samenwerken. Wanneer je op een volwassen manier met elkaar omgaat en uitgaat van je eigen 3 K’s, (kwaliteit, kennis en kunde) levert samenwerking juist hele mooie kansen op.

In de zakelijke wereld wordt wel volop samengewerkt; als jij een kopje Senseo drinkt moet je maar eens bedenken hoe dat kopje tot stand is gekomen. Een grote speler als Philips is gaan samenwerken met Douwe Egberts met als resultaat Senseo. Ze zijn bij hun eigen krachten gebleven, de ene had de techniek, de ander de koffie. Een mooi voorbeeld van een win/win situatie.

Je ziet het ook op kleinere schaal, bejaardenhuizen die een samenwerking aangaan met de kinderopvang bijvoorbeeld. Of de bandagist/huidtherapeut die elastische kousen aanmeet en samenwerkt met de ergotherapeut die op haar beurt weer kan helpen met het oefenen van de aan- en uittrekhulpmiddelen. Het is een win/win situatie voor drie partijen: de bandagist/huidtherapeut en de ergotherapeut doen waar ze goed in zijn en de cliënt krijgt beste zorg. Mooi toch?

Ja maar… 
Laten we de situatie bandagist of huidtherapeut/ergotherapeut eens nader toelichten. De bandagist/huidtherapeut is relatief veel tijd kwijt om te oefenen met de cliënt hoe hij zijn elastische kousen aan- en uit moet trekken. Voor deze oefentijd krijgt de bandagist/huidtherapeut geen vergoeding.

De ergotherapeut stelt mensen in staat om dagelijkse activiteiten uit te voeren als dat niet meer lukt door lichamelijke of psychische problemen. De ergotherapeut krijgt de tijd die ze oefent met de cliënt wel vergoed.

‘Ja, maar als de patiënt komt voor kousen moet hij
blijven zwachtelen tot de ergotherapeut komt’
Ja, maar dan moet de ergotherapeut dit wel willen’
Ja, maar de ergotherapeut wil niet met mij samenwerken
Ja, maar dat kan ik toch ook zelf
Ja, maar wie moet het hulpmiddel dan bestellen?
Ja, maar dat is lastig voor de cliënt
Ja, maar………….

Ja, maar.….is hetzelfde als nee. Je neemt problemen als uitgangspunt, een gebrek aan vertrouwen in de ander en je bent als de dood dat er iemand een kijkje in jouw keuken komt nemen. Bang ook, dat het je geld gaat kosten of dat cliënten weglopen. Als je hier allemaal bang voor bent dan heb je weinig vertrouwen in jezelf. Waar ligt je kracht?

De mens lijdt het meest van het lijden wat hij vreest
Heb je een idee voor samenwerking, zet dit dan eens goed voor jezelf op papier. Denk het idee zo ver mogelijk uit en zoek binnen je netwerk, je praktijk, het paramedisch centrum, het ziekenhuis of waar dan ook naar de juiste persoon met wie jij zou willen samenwerken. Maak een afspraak om over je ideeën te praten, zorg dat er voldoende tijd is. Ja, maar ze willen geen afspraak maken… Is dit het antwoord? Dan heb je jezelf niet goed verkocht. Wat je moet doen is de ander nieuwsgierig maken en daarnaast vooral interesse tonen in de ander. Laat weten dat je een idee hebt waar zowel de ergotherapeut als jijzelf en de cliënt beter van worden. Laat nog niet weten wat het idee is, maar vraag om tijd. De grootste fout die we maken is dat we niet luisteren naar de ander.
De tweede grote fout is dat we een soort ‘onderdanig’ gedrag laten zien. We hebben last van valse bescheidenheid, draaien om de hete brij heen, worden niet concreet. We ratelen onze ideeën op en denken vanuit onze eigen situatie. Denk eens vanuit de ander, wat heeft de ander aan jouw idee? Praat in termen als meer cliënten, goede zorg, eigen expertise, samen sterk, geen broodnijd maar win/win. En niet alleen maar ik, ik, ik. Zorg ervoor dat je je als organisatie/praktijk goed weet te positioneren.

Concreet maken
Maak je afspraken concreet, aan een leuk gesprek heb je niks. Vraag de ander na te denken over je voorstel, wat vindt ze van je voorstel, wat is voor haar belangrijk, is er een spreekuur waar je een en ander kunt combineren zodat de cliënt niet op en neer hoeft te rijden? En zo ja, waar dan, hoe vaak?

Wanneer start je samen een pilot en na hoeveel cliënten zal je evalueren? Maak je ideeën SMART (Specifiek; Meetbaar; Acceptabel; Realistisch; Tijdgebonden), ga op pad en maak afspraken concreet. Communicatie is hier wederom het sleutelwoord. Maar ook zelfverzekerdheid en weten wat je waard bent. Samenwerken is niet altijd gemakkelijk, het kost tijd om de ander te overtuigen van jouw ideeën. Je zult elkaar moeten vertrouwen en je zult ook openheid moeten geven over bepaalde zaken. Dat geeft je een gevoel van kwetsbaarheid maar zolang jij weet waar je voor staat, heb je niets te vrezen.

Dit is zomaar een voorbeeld van een samenwerking die je dicht bij huis kunt uitvoeren. Natuurlijk kan het ook een gezamenlijk project zijn of een pilot die je start met als doel een goede samenwerking.

Samenwerking kan een op een zoals in het voorbeeld genoemd, maar ook organisaties onderling kunnen samenwerken. Wil jij weten waar je kracht ligt en hoe je je organisatie kunt ‘verkopen’ aan de andere partij? Neem contact met me op voor meer informatie